Με καταιγίδες και βροντές, σε μια μαύρη και άραχνη νύχτα στην Κέρκυρα, δίπλα μόνο σε ένα αναμμένο κερί, ξεκίνησα ν’ ακούω το δίσκο των The Ruins Of Beverast. Δεν νομίζω να μπορούσα να επιλέξω καλύτερη ατμόσφαιρα για να ακούσω λίγη black. Με ανατριχίλα άκουσα την εισαγωγή, με τίτλο “Apologia” και το “Daemon” που ήρθε επόμενο μου έδειξε την ταυτότητα της μπάντας. Από της λίγες φορές που ακούω black και ξεχωρίζω τα φωνητικά από την κιθάρα. Εξαίρετο mastering για το είδος τους. Ήχοι βγαλμένοι από τους χειρότερους εφιάλτες του καθενός, ντύνουν το background της μουσικής και αυτό που με ευχαρίστησε ήταν η πολυμορφία. Διαφορετικά riff, διαφορετικά tempo. Ωραία πέρασαν τα πρώτα 11 λεπτά ακρόασης. Επειδή πρόκειται για θεματικό/αφηγηματικό δίσκο τα κομμάτια είναι ενωμένα μεταξύ τους. Το “Malefica” έρχεται με χαλαρές διαθέσεις με μια κιθάρα να «μιλά» (όπως μ’ αρέσει να λέω..) από το υπερπέραν. Μπαίνουν και τα φωνητικά με τη σειρά τους, αφηγηματικά-βαριά και σταθερά με τέμπο αργό, βαθύ.. και ανατριχιαστικό. Μια πανέμορφη, απλή σύνθεση, που βάζει κάτω πολλά «περίπλοκα». Ίσως κάποιος να το πει βαρετό.. ή και βόθρο. Εγώ ξέρω τι συναίσθημα μου δημιούργησε.. και σίγουρα δεν ήταν τίποτα απ’ αυτά τα δύο. Ξεφεύγοντας από την υποτονικότητα του προηγούμενου κομματιού το “Ornaments On Malice” σκάει μύτη επιθετικό και γρήγορο. Η ατμόσφαιρα δε λείπει ούτε από δω φυσικά. Μέσα στη φασαρία της παραμόρφωσης μια κιθάρα από πίσω να ρίχνει μελωδία την κατάλληλη στιγμή που το αυτί σου το έχει ανάγκη. Μια παύση στη συνέχεια μας οδηγεί σε ένα ακόμα αργό σημείο, γεμάτο ατμόσφαιρα. Το “Spires, The Wailing City” επίσης σε παρόμοια μοτίβα, αλλά με διαφορές στο groove. (και εδώ φαίνεται και το πόσο experimental είναι μια μπάντα). Αν και αργό, ατμοσφαιρικό που με δυσκολία ακούς τους στίχους (πόσο μάλλον τους καταλαβαίνεις), τα 13 του λεπτά περνάνε χωρίς να το καταλάβεις. Η ακρόαση φτάνει να γίνεται ψυχικά πλέον. Το “A Failed Exorcism” ξεκινά απλά υπέροχα! Ένα όμορφο άρπισμα και μια συνέχεια στα εδάφη της black… που φυσικά εναλλάσσεται. Για τη συνέχεια δεν σας παιδέψω με περεταίρω ανάλυση. Είναι ένας δίσκος που αξίζει να ακουστεί και να προωθηθεί. Φαίνεται πως οι The Ruins Of Beverast έχουν πιάσει το νόημα. Ελπίζω να πιάσουν και την καλή..!
8.5/10
Ντένια Παλαιολόγου
